« حاکمیت اربابان بر روستا و چگونگی خریداری روستا از ارباب»   

روستای میاب از قدیم زیر نظر اربابان اداره می شده این روستا و چند روستای همجوار در تملک یک یا چند ارباب بوده که در حق مردم ظلم بیش از حد میکردند. نوچه های ارباب « گزیر» نامیده میشدند. وظایف آنها نظارت و برداشت حق ارباب از درآمد روستایی بود و  کلا حافظ منافع ارباب بودند. ادعای اربابهای ده نسبت به مالکیت روستا این بود که میگفتند: این روستا جزء اموال پدری آنها بوده که نسل اندر نسل به آنها رسیده است . اربابهای میاب به گفته اهالی : اصلیت روسی داشته اند و به زورگویی و ستمگری مشهور بوده اند. اسامی بعضی از آنها را که از پیرمردان روستا شنیده ام، خبیر آقا و بعد از آن حاجی جواد و پسرش و پسر ودختر خواهر حاجی جواد ارباب روستا بوده اند. پس از حاجی جواد مالکیت روستا بدست شخصی بنام علیرضا گنجویان می افتد که خود در تبریز مقیم بوده و در حال حاضر نیز نوادگان او در تبریز ساکنند که یکی دو نفر از آنان به شغل طبابت مشغولند. این روستا اولین روستایی بود که از بین روستاهای همجوار توسط هفت نفر بنامان ( یدی قارداش ) حاجی فرج شیری – حاج ولی قلی باقری میاب – مراد علی مرادی – میرزا علی دشتی – حاج علی زینی – ملا بخشعلی جودی و رحیم خان  محمودی اقدم به مبلغ دویست و چهل هزار تومان خریداری میشود  که مبلغ صد و بیست هزار تومان آنرا این هفت نفر و مابقی آن توسط مردم پرداخت شده است.

باتشکر ازآقای باقرپور- احدعلمی